Bartın Bayan Masöz Hizmetleri

Bartın Bayan Masöz . Ben de onun rahatlamasını sağlamayı, Everest dağına tırmanmaya eş kıymet bir meydan okuma olarak gördüm. Fakat başaramadım. Lityum kullanıyordu. Fakat minimumından bankacıdan güzel bir steak frites koparmayı başardım. Bu akşam üç ana yemek ve seksi bir aperatif bekliyorum. İnternette randevulaştığım adamla 22:00’da buluşacağım ve saat daha 18:30. Tüketmem gereken üç saatim var. Erkeğimin evinden dönüş yolundayım ve Tufnell Park İstasyonu ışıklarında durdum. Burası şimal Londra’nın pek de gosterişli olmayan bir bölgesi; ardı sıra dizilmiş fish & chips restoranları.

Hint restoranları ve bir tane de Sainsbury’s marketi. Düz gidersem Darthmouth Park yoluna çıkarım ve eve gidip buluşma saatini beklerim. Fakat sola dönersem Rio’nun Yeri’ne giden Kentish Town yoluna çıkarım. Aklıma birden Luke Rhineheart’ın Zar Adam romanındaki katil John karakteri geliyor: Her akşam zar atıp zarların gelişine nazaran çıkıp kurban arayan yahut bir demlik çayla evde oturan. Ben de bu oyunu kendime uyarlıyorum. Eğer Rio’nun Yeri’nin önünde park yeri varsa içeri gireceğim, yoksa eve gideceğim.

Bartın Bayan Masöz Hizmetleri

Bartın Bayan Masöz . İki dakika sonra en önde bir park yeri görüyorum. İşte aradığım işaret! Rio’nun Yeri’nin önünde sadece sekiz park yeri var ve bu yüzden çalışma saatleri dışındayken bile yer bulmak zor olabiliyor. Kendini doğacı, sağlık ve rahatlama kulübü olarak tanıtan bu mekanın müdavimleri, belediye meclisinin, Rio’nun Yeri’nin müşterilerinin caddeyi tekellerine almalarını önlemek için park sayaçlarının süresini tüm günden, iki saate indirdiğini söylerler. Rio’nun Yeri’nin sabah 11’de açılışından ertesi gün sabah 7’de kapanışına kadar kalan müşteriler görmüş oldum. Bornozlarıyla dışarı koşup park sayacına bozuk atmak zorunda kaldıkları için devamlı homurdanan müşteriler.

Tam jakuzideyken park sayacında sadece 5 dakikası kalmış olduğunı hatırlayıp ereksiyonunu kaybeden bir adam “allah’ın belası Cambden Belediyesi! İnsana yaşamı zehir etmeyi çok iyi biliyorlar!” demişti. Dış kapının plastikten yapılmış kolunu çeviriyorum ve resepsiyona giriyorum. Ancak beş bireyin sığabileceği minimalist tarzda döşenmiş bir yer burası: Bir köşede hasır bir koltuk; duvarda da Polinezya’da bir kumsalda uzanmış peştamallı, üstsüz bir hanımın resmi var. Ayrıca müşterilerin en temel gereksinimlarını -sonradan çok işe yarayan beyaz yumuşak bir havlu- aldıkları camdan bir bölme. Aslına bakarsanız bugüne kadar ne özgüır koltukta oturan ne de resepsiyonda bekleyen birini gördüm.